Analiza akt sprawy.

Analiza przepisów prawnych i orzecznictwa oraz doktryny.

 

§ 1. Organ administracji publicznej podlega wyłączeniu od załatwienia sprawy dotyczącej interesów majątkowych: 

1) jego kierownika lub osób pozostających z tym kierownikiem w stosunkach określonych w art. 24 § 1 pkt 2 i 3, 

2) osoby zajmującej stanowisko kierownicze w organie bezpośrednio wyższego stopnia lub osób pozostających z nim w stosunkach określonych w art. 24 § 1 pkt 2 i 

Stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek.

Stronami mogą być osoby fizyczne i osoby prawne, a gdy chodzi o państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne i organizacje społeczne - również jednostki nie posiadające osobowości prawnej.

Art. 3 Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć: 

a) budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, 

b) budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, 

c) obiekt małej architektury; 

2) budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach; 

2a) budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nie przekraczającej 30 % powierzchni całkowitej budynku;

3) budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany nie będący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

3a) obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego;

4) obiekcie małej architektury - należy przez to rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności: 

a) kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury, 

b) posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej, 

c) użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki; 

5) tymczasowym obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe; 

6) budowie - należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego;

7) robotach budowlanych - należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego;

7a) przebudowie - należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego;

8) remoncie - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym; 

9) urządzeniach budowlanych - należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki;

10) terenie budowy - należy przez to rozumieć przestrzeń, w której prowadzone są roboty budowlane wraz z przestrzenią zajmowaną przez urządzenia zaplecza budowy; 

11) prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane - należy przez to rozumieć tytuł prawny wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót budowlanych; 

12) pozwoleniu na budowę - należy przez to rozumieć decyzję administracyjną zezwalającą na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego; 

13) dokumentacji budowy - należy przez to rozumieć pozwolenie na budowę wraz z załączonym projektem budowlanym, dziennik budowy, protokoły odbiorów częściowych i końcowych, w miarę potrzeby, rysunki i opisy służące realizacji obiektu, operaty geodezyjne i książkę obmiarów, a w przypadku realizacji obiektów metodą montażu - także dziennik montażu; 

14) dokumentacji powykonawczej - należy przez to rozumieć dokumentację budowy z naniesionymi zmianami dokonanymi w toku wykonywania robót oraz geodezyjnymi pomiarami powykonawczymi; 

15) terenie zamkniętym - należy przez to rozumieć teren zamknięty, o którym mowa w przepisach prawa geodezyjnego i kartograficznego;

17) właściwym organie - należy przez to rozumieć organy administracji architektoniczno-budowlanej i nadzoru budowlanego, stosownie do ich właściwości, określonej w rozdziale 8;

19) organie samorządu zawodowego - należy przez to rozumieć organy określone w ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42, z późn. zm.(35));

20) obszarze oddziaływania obiektu - należy przez to rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu;

 

Art. 4.

Każdy ma prawo zabudowy nieruchomości gruntowej, jeżeli wykaże prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, pod warunkiem zgodności zamierzenia budowlanego z przepisami.

 

Art. 5.

1. Obiekt budowlany wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając:

1) spełnienie wymagań podstawowych dotyczących:

a) bezpieczeństwa konstrukcji,

b) bezpieczeństwa pożarowego,

c) bezpieczeństwa użytkowania,

d) odpowiednich warunków higienicznych i zdrowotnych oraz ochrony środowiska,

e) ochrony przed hałasem i drganiami,

f) odpowiedniej charakterystyki energetycznej budynku oraz racjonalizacji użytkowania energii;

2) warunki użytkowe zgodne z przeznaczeniem obiektu, w szczególności w zakresie:

a) zaopatrzenia w wodę i energię elektryczną oraz, odpowiednio do potrzeb, w energię cieplną i paliwa, przy założeniu efektywnego wykorzystania tych czynników,

b) usuwania ścieków, wody opadowej i odpadów;

2a) możliwość dostępu do usług telekomunikacyjnych, w szczególności w zakresie szerokopasmowego dostępu do Internetu;

3) możliwość utrzymania właściwego stanu technicznego;

4) niezbędne warunki do korzystania z obiektów użyteczności publicznej i mieszkaniowego budownictwa wielorodzinnego przez osoby niepełnosprawne, w szczególności poruszające się na wózkach inwalidzkich;

5) warunki bezpieczeństwa i higieny pracy;

6) ochronę ludności, zgodnie z wymaganiami obrony cywilnej;

7) ochronę obiektów wpisanych do rejestru zabytków oraz obiektów objętych ochroną konserwatorską;

8) odpowiednie usytuowanie na działce budowlanej;

9) poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich, w tym zapewnienie dostępu do drogi publicznej;

10) warunki bezpieczeństwa i ochrony zdrowia osób przebywających na terenie budowy.

 

Art. 28.

1. Roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31.

2. Stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu.

3. Przepisu art. 31 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę.

4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę wymagającym udziału społeczeństwa zgodnie z przepisami ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. W tym przypadku stosuje się przepisy art. 44 ustawy, o której mowa w zdaniu pierwszym.

Art. 35.

1. Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ sprawdza: 

1) zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;

2) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi;

3) kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1b, a także zaświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 7;

4) wykonanie - w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu, o którym mowa w art. 20 ust. 2, także sprawdzenie projektu - przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu - lub jego sprawdzenia - zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7.

 

3. W razie stwierdzenia naruszeń, w zakresie określonym w ust. 1, właściwy organ nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę.

4. W razie spełnienia wymagań określonych w ust. 1 oraz w art. 32 ust. 4, właściwy organ nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.

5. Właściwy organ wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę, jeżeli na terenie, którego dotyczy projekt zagospodarowania działki lub terenu, znajduje się obiekt budowlany, w stosunku do którego orzeczono nakaz rozbiórki. 

6. W przypadku gdy właściwy organ nie wyda decyzji w sprawie pozwolenia na budowę w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z kar stanowią dochód budżetu państwa.

6a. Przepisu ust. 6 nie stosuje się do pozwolenia na budowę wydawanego dla przedsięwzięcia podlegającego ocenie oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko albo ocenie oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000.

7. Karę uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia, o którym mowa w ust. 6. W przypadku nieuiszczenia kary, o której mowa w ust. 6, podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

8. Do terminu, o którym mowa w ust. 6, nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony, albo z przyczyn niezależnych od organu.

 

Art. 33.

1. Pozwolenie na budowę dotyczy całego zamierzenia budowlanego. W przypadku zamierzenia budowlanego obejmującego więcej niż jeden obiekt, pozwolenie na budowę może, na wniosek inwestora, dotyczyć wybranych obiektów lub zespołu obiektów, mogących samodzielnie funkcjonować zgodnie z przeznaczeniem. Jeżeli pozwolenie na budowę dotyczy wybranych obiektów lub zespołu obiektów, inwestor jest obowiązany przedstawić projekt zagospodarowania działki lub terenu, o którym mowa w art. 34 ust. 3 pkt 1, dla całego zamierzenia budowlanego.

2. Do wniosku o pozwolenie na budowę należy dołączyć: 

1) cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi oraz zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7, aktualnym na dzień opracowania projektu; nie dotyczy to uzgodnienia i opiniowania przeprowadzanego w ramach oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko albo oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000;

2) oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane;

3) decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;

1. Właściwy organ nakazuje, z zastrzeżeniem ust. 2, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego, lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę.

2. Jeżeli budowa, o której mowa w ust. 1:

1) jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności: 

a) ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo

b) ustaleniami ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,

2) nie narusza przepisów, w tym techniczno-budowlanych, w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego części do stanu zgodnego z prawem

- właściwy organ wstrzymuje postanowieniem prowadzenie robót budowlanych.

3. W postanowieniu, o którym mowa w ust. 2, ustala się wymagania dotyczące niezbędnych zabezpieczeń budowy oraz nakłada obowiązek przedstawienia, w wyznaczonym terminie:

1) zaświadczenia wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego;

2) dokumentów, o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 oraz ust. 3; do projektu architektoniczno-budowlanego nie stosuje się przepisu art. 20 ust. 3 pkt 2.

4. W przypadku niespełnienia w wyznaczonym terminie obowiązków, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepis ust. 1.

5. Przedłożenie w wyznaczonym terminie dokumentów, o których mowa w ust. 3, traktuje się jak wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i pozwolenie na wznowienie robót budowlanych, jeżeli budowa nie została zakończona.

 1. Właściwy organ, przed wydaniem decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na wznowienie robót budowlanych, bada:

1) zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,

2) kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń,

3) wykonanie projektu budowlanego przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane

- oraz, w drodze postanowienia, ustala wysokość opłaty legalizacyjnej. Na postanowienie przysługuje zażalenie.

2. Do opłaty legalizacyjnej stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące kar, o których mowa w art. 59f ust. 1, z tym że stawka opłaty podlega pięćdziesięciokrotnemu podwyższeniu.

3. W przypadku stwierdzenia naruszeń, w zakresie określonym w ust. 1, właściwy organ nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, w określonym terminie, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję, o której mowa w art. 48 ust. 1. Decyzję tę wydaje się również w przypadku nieuiszczenia w terminie opłaty legalizacyjnej.

4. W razie spełnienia wymagań, określonych w ust. 1, właściwy organ wydaje decyzję:

1) o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na wznowienie robót;

2) o zatwierdzeniu projektu budowlanego, jeżeli budowa została zakończona.

4a. Decyzje, o których mowa w ust. 4, mogą być wydane po uprzednim przeprowadzeniu oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko albo oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, jeżeli jest ona wymagana przepisami ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

5. W decyzji, o której mowa w ust. 4, nakłada się obowiązek uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie.

 

Art. 49a.

1. W przypadku uchylenia w postępowaniu odwoławczym decyzji, o której mowa w art. 49 ust. 4, i wydania decyzji, o której mowa w art. 48 ust. 1, opłata legalizacyjna podlega zwrotowi, z zastrzeżeniem ust. 2, w terminie 30 dni od dnia stwierdzenia wykonania rozbiórki.

2. Jeżeli wykonanie decyzji o nakazie rozbiórki obiektu budowlanego odbywa się w trybie wykonania zastępczego, o którym mowa w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, opłatę legalizacyjną zalicza się w poczet kosztów wykonania zastępczego.

 

1. Właściwy organ nakazuje, z zastrzeżeniem ust. 2, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego, lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego zgłoszenia bądź pomimo wniesienia sprzeciwu przez właściwy organ.

2. Jeżeli budowa, o której mowa w ust. 1, jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo, w przypadku jego braku, ostatecznej, w dniu wszczęcia postępowania, decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz nie narusza przepisów, w tym techniczno-budowlanych, właściwy organ wstrzymuje postanowieniem - gdy budowa nie została zakończona - prowadzenie robót budowlanych oraz nakłada na inwestora obowiązek przedłożenia w terminie 30 dni: 

1) dokumentów, o których mowa w art. 30 ust. 2 albo art. 30 ust. 2 i 3, albo art. 30 ust. 2 i 4;

2) projektu zagospodarowania działki lub terenu;

3) zaświadczenia wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ostatecznej, w dniu wszczęcia postępowania, decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

3. W przypadku niespełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 2, stosuje się przepis ust. 1.

4. Jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 2, właściwy organ, w drodze postanowienia, ustala wysokość opłaty legalizacyjnej. Na postanowienie przysługuje zażalenie.

5. Do opłaty legalizacyjnej stosuje się odpowiednio przepisy art. 59g, z tym że wysokość opłaty w przypadku budowy, o której mowa w: 

1) art. 29 ust. 1 pkt 7-11, 14, 15, 17 i 18 oraz w art. 30 ust. 1 pkt 3 i 4 - wynosi 2 500 zł;

2) art. 29 ust. 1 pkt 1-3, 5, 6, 12, 13, 16 i 19-21 - wynosi 5 000 zł.

6. Właściwy organ, w przypadku gdy budowa nie została zakończona, po wniesieniu opłaty, o której mowa w ust. 5, zezwala, w drodze postanowienia, na dokończenie budowy.

7. W przypadku nieuiszczenia w terminie opłaty legalizacyjnej właściwy organ wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1.

 

1. W przypadkach innych niż określone w art. 48 ust. 1 lub w art. 49b ust. 1 właściwy organ wstrzymuje postanowieniem prowadzenie robót budowlanych wykonywanych:

1) bez wymaganego pozwolenia na budowę albo zgłoszenia lub

2) w sposób mogący spowodować zagrożenie bezpieczeństwa ludzi lub mienia bądź zagrożenie środowiska, lub

3) na podstawie zgłoszenia z naruszeniem art. 30 ust. 1, lub

4) w sposób istotnie odbiegający od ustaleń i warunków określonych w pozwoleniu na budowę bądź w przepisach.

2. W postanowieniu o wstrzymaniu robót budowlanych należy:

1) podać przyczynę wstrzymania robót;

2) ustalić wymagania dotyczące niezbędnych zabezpieczeń.

3. W postanowieniu o wstrzymaniu robót budowlanych można nałożyć obowiązek przedstawienia, w terminie 30 dni od dnia doręczenia postanowienia, inwentaryzacji wykonanych robót budowlanych lub odpowiednich ocen technicznych bądź ekspertyz.

4. Postanowienie o wstrzymaniu robót budowlanych traci ważność po upływie 2 miesięcy od dnia doręczenia, chyba że w tym terminie zostanie wydana decyzja, o której mowa w art. 50a pkt 2 albo w art. 51 ust. 1.

5. Na postanowienie o wstrzymaniu robót budowlanych służy zażalenie.

 

 

 

Właściwy organ w przypadku wykonywania robót budowlanych - pomimo wstrzymania ich wykonywania postanowieniem:

1) o którym mowa w art. 48 ust. 2 oraz w art. 49b ust. 2 - nakazuje, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego części;

2) o którym mowa w art. 50 ust. 1 - nakazuje, w drodze decyzji, rozbiórkę części obiektu budowlanego wykonanego po doręczeniu postanowienia albo doprowadzenie obiektu budowlanego do stanu poprzedniego.

 

1. Przed upływem 2 miesięcy od dnia wydania postanowienia, o którym mowa w art. 50 ust. 1, właściwy organ w drodze decyzji: 

1) nakazuje zaniechanie dalszych robót budowlanych bądź rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego części, bądź doprowadzenie obiektu do stanu poprzedniego albo

2) nakłada obowiązek wykonania określonych czynności lub robót budowlanych w celu doprowadzenia wykonywanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem, określając termin ich wykonania, albo

3) w przypadku istotnego odstąpienia od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę - nakłada, określając termin wykonania, obowiązek sporządzenia i przedstawienia projektu budowlanego zamiennego, uwzględniającego zmiany wynikające z dotychczas wykonanych robót budowlanych oraz - w razie potrzeby - wykonania określonych czynności lub robót budowlanych w celu doprowadzenia wykonywanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem; przepisy dotyczące projektu budowlanego stosuje się odpowiednio do zakresu tych zmian.

2. W przypadku wydania nakazu, o którym mowa w art. 50a pkt 2, decyzje, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lub 3, wydaje się po wykonaniu obowiązku określonego w tym nakazie.

3. Po upływie terminu lub na wniosek inwestora, właściwy organ sprawdza wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, i wydaje decyzję: 

1) o stwierdzeniu wykonania obowiązku albo

2) w przypadku niewykonania obowiązku - nakazującą zaniechanie dalszych robót budowlanych bądź rozbiórkę obiektu lub jego części, bądź doprowadzenie obiektu do stanu poprzedniego.

4. Po upływie terminu lub na wniosek inwestora, właściwy organ sprawdza wykonanie obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, i wydaje decyzję w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i pozwolenia na wznowienie robót budowlanych albo - jeżeli budowa została zakończona - o zatwierdzeniu projektu budowlanego zamiennego. W decyzji tej nakłada się obowiązek uzyskania decyzji o pozwoleniu na użytkowanie.

5. W przypadku niewykonania w terminie obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, właściwy organ wydaje decyzję nakazującą zaniechanie dalszych robót budowlanych bądź rozbiórkę obiektu lub jego części, bądź doprowadzenie obiektu do stanu poprzedniego.

6. Przepisów ust. 4 i 5 dotyczących pozwolenia na użytkowanie nie stosuje się do robót budowlanych innych niż budowa bądź przebudowa obiektu budowlanego lub jego części.

7. Przepisy ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 stosuje się odpowiednio, jeżeli roboty budowlane, w przypadkach innych niż określone w art. 48 albo w art. 49b, zostały wykonane w sposób, o którym mowa w art. 50 ust. 1.

Ustawa z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717)

 

1. W sprawach ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego decyzje wydają w odniesieniu do:

1) inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym i wojewódzkim - wójt, burmistrz albo prezydent miasta w uzgodnieniu z marszałkiem województwa;

2) inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym i gminnym - wójt, burmistrz albo prezydent miasta;

3) inwestycji celu publicznego na terenach zamkniętych - wojewoda;

2. W przypadku niewydania przez właściwy organ decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, organ wyższego stopnia wymierza temu organowi, w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie, karę pieniężną w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki. Wpływy z kar pieniężnych stanowią dochód budżetu państwa.

2a. Organem wyższego stopnia w sprawach określonych w ust. 2 jest wojewoda.

2b. Karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od dnia doręczenia postanowienia, o którym mowa w ust. 2. W przypadku nieuiszczenia kary pieniężnej, podlega ona ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

2c. Do terminu, o którym mowa w ust. 2, nie wlicza się terminów przewidzianych w przepisach prawa do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony albo z przyczyn niezależnych od organu.

3. W przypadku inwestycji celu publicznego wykraczającej poza obszar jednej gminy decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wydaje wójt, burmistrz albo prezydent miasta, na którego obszarze właściwości znajduje się największa część terenu, na którym ma być realizowana ta inwestycja, w porozumieniu z zainteresowanymi wójtami, burmistrzami albo prezydentami miast.

 

1. Ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego następuje na wniosek inwestora.

2. Wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego powinien zawierać:

1) określenie granic terenu objętego wnioskiem, przedstawionych na kopii mapy zasadniczej lub, w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, obejmujących teren, którego wniosek dotyczy, i obszaru, na który ta inwestycja będzie oddziaływać, w skali 1:500 lub 1:1000, a w stosunku do inwestycji liniowych również w skali 1:2000;

2) charakterystykę inwestycji, obejmującą:

a) określenie zapotrzebowania na wodę, energię oraz sposobu odprowadzania lub oczyszczania ścieków, a także innych potrzeb w zakresie infrastruktury technicznej, a w razie potrzeby również sposobu unieszkodliwiania odpadów,

b) określenie planowanego sposobu zagospodarowania terenu oraz charakterystyki zabudowy i zagospodarowania terenu, w tym przeznaczenia i gabarytów projektowanych obiektów budowlanych, przedstawione w formie opisowej i graficznej,

c) (67)określenie charakterystycznych parametrów technicznych inwestycji oraz dane charakteryzujące jej wpływ na środowisko.

3. Nie można uzależnić wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego od zobowiązania się wnioskodawcy do spełnienia nieprzewidzianych odrębnymi przepisami świadczeń lub warunków.

 

1. O wszczęciu postępowania w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz postanowieniach i decyzji kończącej postępowanie strony zawiadamia się w drodze obwieszczenia, a także w sposób zwyczajowo przyjęty w danej miejscowości. Inwestora oraz właścicieli i użytkowników wieczystych nieruchomości, na których będą lokalizowane inwestycje celu publicznego, zawiadamia się na piśmie.

2. W postępowaniu w sprawie wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego przepisu art. 31 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się.

2a. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej może występować na prawach strony w postępowaniu w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Do Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące prokuratora.

3. Właściwy organ w postępowaniu związanym z wydaniem decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dokonuje analizy:

1) warunków i zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, wynikających z przepisów odrębnych;

2) stanu faktycznego i prawnego terenu, na którym przewiduje się realizację inwestycji.

4. Decyzje, o których mowa w art. 51 ust. 1, wydaje się po uzgodnieniu z:

1) ministrem właściwym do spraw zdrowia - w odniesieniu do inwestycji lokalizowanych w miejscowościach uzdrowiskowych, zgodnie z odrębnymi przepisami;

2) wojewódzkim konserwatorem zabytków - w odniesieniu do obszarów i obiektów objętych formami ochrony zabytków, o których mowa w art. 7 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568, z późn. zm.(70)) oraz ujętych w gminnej ewidencji zabytków;

3) dyrektorem właściwego urzędu morskiego - w odniesieniu do obszarów pasa technicznego, pasa ochronnego oraz morskich portów i przystani;

4) właściwym organem nadzoru górniczego - w odniesieniu do terenów górniczych;

5) właściwym organem administracji geologicznej - w odniesieniu do terenów zagrożonych osuwaniem się mas ziemnych;

6) organami właściwymi w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych oraz melioracji wodnych - w odniesieniu do gruntów wykorzystywanych na cele rolne i leśne w rozumieniu przepisów o gospodarce nieruchomościami;

7) dyrektorem parku narodowego - w odniesieniu do obszarów położonych w granicach parku i jego otuliny;

8) regionalnym dyrektorem ochrony środowiska - w odniesieniu do innych niż wymienione w pkt 7 obszarów objętych ochroną na podstawie przepisów o ochronie przyrody;

9) właściwym zarządcą drogi - w odniesieniu do obszarów przyległych do pasa drogowego;

10) wojewodą, marszałkiem województwa oraz starostą w zakresie zadań rządowych albo samorządowych, służących realizacji inwestycji celu publicznego, o których mowa w art. 48 - w odniesieniu do terenów, przeznaczonych na ten cel w planach miejscowych, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1;

10a) wojewodą, marszałkiem województwa oraz starostą w zakresie zadań rządowych albo samorządowych, służących realizacji inwestycji celu publicznego, o których mowa w art. 39 ust. 3 pkt 3 - w odniesieniu do terenów, przeznaczonych na ten cel w planach miejscowych, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1;

11) dyrektorem regionalnego zarządu gospodarki wodnej - dla przedsięwzięć wymagających uzyskania pozwolenia wodno-prawnego, do wydania którego organem właściwym jest dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej;

5. Uzgodnień, o których mowa w ust. 4, dokonuje się w trybie art. 106 Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że zażalenie przysługuje wyłącznie inwestorowi. W przypadku nie zajęcia stanowiska przez organ uzgadniający w terminie 2 tygodni od dnia doręczenia wystąpienia o uzgodnienie - uzgodnienie uważa się za dokonane.

5a. W przypadku odmowy uzgodnienia decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego przez organy, o których mowa w ust. 4 pkt 10, z uwagi na zamiar realizacji na objętym wnioskiem terenie zadań rządowych albo samorządowych, służących realizacji inwestycji celu publicznego, o których mowa w art. 39 ust. 3 pkt 3 i art. 48, postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego zawiesza się na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy od dnia złożenia wniosku. Jeżeli w okresie zawieszenia postępowania administracyjnego nie uchwalono miejscowego planu albo nie ustalono lokalizacji inwestycji celu publicznego, związanej z tymi zadaniami, decyzję wydaje się pomimo braku tego uzgodnienia.

5b. Przepisu, o którym mowa w ust. 4 pkt 8, nie stosuje się do inwestycji, dla których przeprowadzono ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, zgodnie z ustawą z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227), w trakcie której uzgodniono realizację przedsięwzięcia z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska.

5c. Niewyrażenie stanowiska w terminie 21 dni od dnia otrzymania projektu decyzji, o której mowa w art. 51 ust. 1, przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska uznaje się za uzgodnienie decyzji.

6. Odwołanie od decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji powinno zawierać zarzuty odnoszące się do decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

7. Nie stwierdza się nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia upłynęło 12 miesięcy. Art. 158 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.

8. Nie uchyla się decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego w przypadku wznowienia postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania administracyjnego, jeżeli upłynęło 12 miesięcy od dnia jej doręczenia lub ogłoszenia.

Art. 54.

Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego określa:

1) rodzaj inwestycji;

2) warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie:

a) warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego,

b) ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej,

c) obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji,

d) wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich,

e) ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych;

3) linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej skali, z zastrzeżeniem art. 52 ust. 2 pkt 1.

 

Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego wiąże organ wydający decyzję o pozwoleniu na budowę.

Nie można odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi. Przepis art. 1 ust. 2 nie może stanowić wyłącznej podstawy odmowy ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego.

 

1. Zmiana zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego, polegająca na budowie obiektu budowlanego lub wykonaniu innych robót budowlanych, a także zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, z zastrzeżeniem art. 50 ust. 1 i art. 86, wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy. Przepis art. 50 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

2. Przepis ust. 1 stosuje się również do zmiany zagospodarowania terenu, która nie wymaga pozwolenia na budowę, z wyjątkiem tymczasowej, jednorazowej zmiany zagospodarowania terenu, trwającej do roku.

3. W przypadku zmiany zagospodarowania terenu, o której mowa w ust. 2, bez uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może, w drodze decyzji, nakazać właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości:

1) wstrzymanie użytkowania terenu, wyznaczając termin, w którym należy wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy, albo

2) przywrócenie poprzedniego sposobu zagospodarowania.

 

1. Decyzję o warunkach zabudowy wydaje, z zastrzeżeniem ust. 3, wójt, burmistrz albo prezydent miasta po uzgodnieniu z organami, o których mowa w art. 53 ust. 4, i uzyskaniu uzgodnień lub decyzji wymaganych przepisami odrębnymi.

1a. Do decyzji o warunkach zabudowy stosuje się art. 53 ust. 5b i 5c.

2.

3. Decyzje o warunkach zabudowy na terenach zamkniętych wydaje wojewoda.

4. Sporządzenie projektu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy powierza się osobie wpisanej na listę izby samorządu zawodowego urbanistów albo architektów.

 

1. Wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:

1) co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu;

2) teren ma dostęp do drogi publicznej;

3) istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu, z uwzględnieniem ust. 5, jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego;

4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1;

5) decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi.

2. Przepisów ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do inwestycji produkcyjnych lokalizowanych na terenach przeznaczonych na ten cel w planach miejscowych, które utraciły moc na podstawie art. 67 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1.

3. Przepisów ust. 1 pkt 1 i 2 nie stosuje się do linii kolejowych, obiektów liniowych i urządzeń infrastruktury technicznej.

4. Przepisów ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do zabudowy zagrodowej, w przypadku gdy powierzchnia gospodarstwa rolnego związanego z tą zabudową przekracza średnią powierzchnię gospodarstwa rolnego w danej gminie.

5. Warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za spełniony, jeżeli wykonanie uzbrojenia terenu zostanie zagwarantowane w drodze umowy zawartej między właściwą jednostką organizacyjną a inwestorem.

6. Minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku planu miejscowego.

7. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 6, należy określić wymagania dotyczące ustalania:

1) linii zabudowy;

2) wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki albo terenu;

3) szerokości elewacji frontowej;

4) wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu lub attyki;

5) geometrii dachu (kąta nachylenia, wysokości kalenicy i układu połaci dachowych).

 

1. Przepisy art. 51 ust. 3, art. 52, art. 53 ust. 3-5a, art. 54, art. 55 i art. 56 stosuje się odpowiednio do decyzji o warunkach zabudowy.

2. W przypadku planowanej budowy obiektu handlowego wniosek o ustalenie warunków zabudowy powinien zawierać określenie powierzchni sprzedaży.

 

Ocena prawidłowości postępowania WUAB w sprawie inwestycji przebudowa i nadbudowa części budynku usługowego przy ul. Podgórnej/Kamiennej w Opolu. 

 

Celem kontroli była próba udzielenia odpowiedzi na następujące zagadnienia i pytania:

1.   Jaki był przebieg kontrolowanych postępowań?

 I. Postępowanie w sprawie warunków zabudowy  

Postępowanie wszczęto na wniosek wspólników spółki

(Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198))

 

 

 

1.      Wniosek z dnia 29.10.2008r. (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) o pozwolenie na przebudowę i nadbudowę niskiej części obiektu – utworzenie ośrodka rehabilitacji i odnowy biologicznej w Opolu ul. Ozimska 19.

2.      W dniu 18.12.2008r. Prezydent Miasta Opola wydał decyzję zatwierdzającą projekt budowlany i udzielił pozwolenia budowlanego (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198) Pozwolenie dotyczyło przebudowy i nadbudowy niskiej części obiektu – utworzenie ośrodka rehabilitacji i odnowy biologicznej.

3.      W dniu 22.12.2009r. spółka (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) złożyła wniosek o zmianę pozwolenia budowlanego nr 861/08 z dnia 18.12.2008r.

4.      W dniu 21.12.2009r. państwo (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198))  wystąpili do Prezydenta Miasta Opola z wnioskiem o dopuszczenie ich do udziału w postępowaniu o wydanie pozwolenia budowlanego w charakterze strony, którym w trakcie postępowania odmówiono statusu strony. Urząd Miasta Opola odmówił stronie prawa udziału w postępowaniu, które już się zakończyło. Naczelnik Wydziału powołała się na Kodeks postępowania administracyjnego, który w jej ocenie „nie przewiduje procedury uznawania za stronę osoby fizycznej w postępowaniu administracyjnym zakończonym wydaniem decyzji ostatecznej”. Ponadto pouczyła wnioskujących, że „O posiadaniu przymiotu strony w postępowaniu administracyjnym o wydanie pozwolenia na budowę, decyduje zatem treść i zakres przepisu szczególnego, a nie ogólne przepisy Kpa”. Następnie przywołał brzmienie art. 28 Prawa budowlanego, który w ustępie 2. stanowi, że stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu. Zdefiniowała także „obszar oddziaływania obiektu”, przywołując art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego, zgodnie z którym obszar oddziaływania obiektu to teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu. Ponadto nie podano żadnych argumentów uzasadniających dlaczego państwo (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) nie mogą być stroną w postępowaniu. Uznano jednak jednoznacznie, że w badanej sprawie nie ma oddziaływania obiektu (budowy) na przedmiot własności państwa(Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)). Stwierdzono także, że w lokalu użytkowanym przez panią (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) nie będą prowadzone żadne prace w związku z realizacją pozwolenia budowlanego. Tym właśnie argumentem naczelnik uzasadnił brak oddziaływania budowy na ten lokal.

5.      W dniu 11.01.2008r. wszyscy uprawnieni właściciele i współużytkownicy wieczyści podjęli uchwałę wyrażającą zgodę na dokonanie przez wspólników(Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) nadbudowy jednej kondygnacji. Pozwolenie budowlane dotyczy nie tylko nadbudowy, ale i przebudowy.

6.      W dniu 13.01.2010r. spółka (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) złożyła wniosek o zmianę pozwolenia budowlanego nr 861/08 z dnia 18.12.2008r. W tym postępowaniu panią (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) uznano za stronę, bowiem roboty budowlane przewidywane w wyniku zmiany miały być również prowadzone w jej lokalu (wyjaśnienie naczelnika z dnia 3.08.2010r.)

7.      W dniu 14.01.2010r. dokonano w obiekcie oględzin w związku z wystąpieniem o zmianę pozwolenia budowlanego. W trakcie oględzin ustalono, że prace objęte powyższymi wnioskami o zmianę decyzji już rozpoczęto.

8.      W dniu 14.01.2010r. przeprowadzono oględziny lokalu użytkowanego przez panią(Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)). Stwierdzono, że „widoczne są ślady po odkrywkach konstrukcji, otwory w stropie podwieszonym oraz ślady zacieków na stropie i ścianie”.

9.      W dniu 15.01.2010r. wydano decyzję odmawiającą zmiany pozwolenia na budowę nr 861/08 z dnia 18.12.2008r. z powodu rozpoczęcia prac budowlanych z naruszeniem przepisu art. 28 ust.1 Prawa budowlanego. Decyzję otrzymała także pani(Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)).

10. Państwo (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) złożyli w dniu 27.04.2010r. wniosek o wznowienie postępowania. Wydano decyzję odmawiającą wznowienia postępowania z powodu uchybienia przez wnioskujących terminom wskazanym w art. 148 § 1 Kpa, który przewiduje na wniesienie żądania termin 1 miesiąca od dnia, w którym strona dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania. Ustalono, że termin ten upłynął w dniu 22.01.2010r. Ponadto postanowieniem z dnia 14.05.2010r. odmówiono wstrzymania wykonania decyzji, ponieważ nie istniało prawdopodobieństwo uchylenia decyzji na skutek odmowy wznowienia postępowania. W wyniku odwołania pani (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) oraz zażalenia na ww. postanowienie Wojewoda utrzymał w mocy zaskarżoną decyzją przywołując te sama argumentację: uchybienia terminowi do złożenia wniosku o wznowienie postępowania oraz utrzymał w mocy postanowienie odmawiające wstrzymania wykonania pozwolenia budowlanego nr 861/08 z dnia 18.12.2008r.

11. W maju 2010r. państwo (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) złożyli do Wojewody Opolskiego wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji zatwierdzającej projekt budowlany oraz wydającej pozwolenie na budowę z dnia 18.12.2008r. W dniu 23.06.2010r. opolski Wojewoda zawiadomił Prezydenta Miasta opola o wszczęciu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 18.12.2008r. biorąc za podstawę przesłankę wyrażona w art. 156 § 2 Kpa (wydanie decyzji bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa).

12. Spółka (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) składa w dniu 23.04.2010r. ponownie wniosek o zmianę pozwolenia budowlanego, natomiast pismem z dnia 6.05.2010r. wycofuje ten wniosek. Prezydent Miasta Opola umarza wszczęte postępowanie zgodnie z art. 105 Kpa.

 

Postępowanie administracyjne w niniejszej sprawie prowadzono na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80 poz. 717).

 

W postępowaniu dotyczącym wydania decyzji o warunkach zabudowy strony postępowania ustalane są według Kodeksu postępowania administracyjnego oraz określonym we wniosku obszarem na który inwestycja będzie oddziaływać.

 

Załączony do wniosku wypis z rejestru gruntów wymieniał panią (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)), jako wówczas współużytkownika wieczystego, co oznacza, że posiadała ona status strony.

 

Pismem z  dnia 17.11.2006 r. zawiadomiono strony o wszczęciu postępowania administracyjnego. Skierowano je do 40 podmiotów. Pani (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) nie została uwzględniona w wykazie osób otrzymujących zawiadomienie.

 

Z wyjaśnień pracownika prowadzącego tę sprawę wynika, że wypis z Rejestru gruntów wykazywał iż pani(Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)), wówczas współużytkownik wieczysty posiadała status strony. Nie została jednak włączona do postępowania przez przeoczenie. Jak wyjaśnił pracownik długa lista stron postępowania, w tym część wymagająca ustalenia w Wydziale Spraw Obywatelskich adresów zamieszkania, mogła przyczynić się do przeoczenia przy przepisywaniu stron w trakcie zakładania sprawy.  

 

Pani (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) wystąpiła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego z wnioskiem z dnia 12.03.2010r. o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 26.02.2007r. w sprawie ustalenia warunków zabudowy wskazując przesłankę z art 156 § 1 pkt 2 (rażące naruszenie prawa) Kpa., natomiast w dniu 27.04.2010r. wystąpiła do Prezydenta Miasta Opola z wnioskiem o wznowienie postępowania wskazując przesłankę z art 145 § 1 pkt 4 Kpa (strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu). Postępowanie wznowiono postanowieniem z dnia 26.05.2010r. Ostateczne skuteczne doręczenie ww. postanowienia nastąpiło w dniu 19.08.2010 r. (zwrotka sądu). Postępowanie zatem zostało wszczęte i jest w toku. Pracownicy oczekują opinii prawnej (skierowali wniosek 7.09.2010 r.) w sprawie przeprowadzenia postępowania wznowieniowego w okolicznościach uchwalenia w trakcie realizacji inwestycji na obszarze obejmującym teren inwestycji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego „Śródmieście III" w Opolu zatwierdzonego uchwałą Nr LXII/641/10 Rady Miasta Opola z dnia 28 stycznia 2010r. (Dz.Urz.Woj.Op. Nr 26, poz. 393 z dnia 04 marca 2010 r.), którego ustalenia nie są sprzeczne z ustaleniami w wydanej decyzji. Zgodnie z obowiązującymi przepisami dla inwestycji położonej na obszarze, dla którego obowiązuje plan miejscowy nie wydaje się decyzji o warunkach zabudowy.

 

Wg ustnej informacji pracownika po zebraniu materiałów niezbędnych do wydania decyzji, pismem z dnia 09.01.2007 zgodnie z art. 10 § 1 Kpa poinformowano strony o przysługującym im prawie czynnego udziału w każdym stadium postępowania, jak również o możliwości wypowiedzenia się przed - wydaniem decyzji - co do zebranych materiałów oraz żądań. W aktach sprawy brak kopii tego pisma. Oryginały dokumentów zostały przekazane do SKO w dn. 12.05.2010 r. w związku z prowadzonym postępowaniem o stwierdzenie nieważności decyzji.

 

Postępowania nadzwyczajne jeszcze się nie zakończyły. Wydział uzyskał opinie prawne odnośnie zbiegu dwóch postępowań nadzwyczajnych. Prawnicy stwierdzili, że pierwszeństwo należy dać postępowaniu o stwierdzeniu nieważności decyzji, bowiem powoduje ono następstwa prawne dalej idące niż tryb wznowieniowy, który w istocie rzeczy dotyczy kwestii proceduralnych. Stwierdzono zatem, że Prezydent Miasta Opola zawiesi postępowanie wznowieniowe. Natomiast Samorządowe Kolegium Odwoławcze poinformowało, że decyzja w sprawie ewentualnego wszczęcia postępowania nadzwyczajnego zostanie podjęta do dnia 31.08.2010r. (pismo SKO z dnia 2.08.2010r.). Na dzień podpisywania niniejszego protokołu Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie podjęło w przedmiotowej sprawie żadnej decyzji. 

Uznanie za stronę w postępowaniu o zatwierdzenie projektu oraz wydanie pozwolenia budowlanego odbywa się na podstawie przepisów Prawo budowlane.

Obszar oddziaływania ustala się na podstawie prawa budowlanego oraz mapy jednostkowej „Plan sytuacyjny”. Z tych czynności w Wydziale nie sporządza się żadnych notatek. Ustalanie obszaru następuje w oparciu o definicję legalną wyrażona w art. 3 pkt 20 oraz § 12 rozporządzenia z dnia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U.02.75.690).

 

Obszar oddziaływania obiektu to teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu. Jak wynika z komentarza do Prawa budowlanego celem wprowadzenia tego przepisu było ograniczanie liczby podmiotów biorących udział w postępowaniu w związku z dążeniem do jego uproszczenia i przyspieszenia[1]. W porównaniu z definicją sprzed zmiany w 2003r. krąg osób korzystających ze statusu strony zmniejszył się. Taki zamysł miał przeciwdziałać nadużyciom dot. utrudnianiu wykonywania inwestycji[2].

Z definicji obszaru oddziaływania wyróżnić należy dwa elementy: odrębne przepisy prawa (poza prawem budowlanym) oraz „wyznaczenie terenu w otoczeniu obiektu budowlanego”. Zgodnie z orzeczeniem NSA w wyroku z dnia 28 kwietnia 2009r. (II OSK 276/2008) „ Obszar oddziaływania obiektu w rozumieniu prawa budowlanego, czyli strefa wynikających z przepisów prawa ograniczeń w zagospodarowaniu sąsiedniego terenu, określona jest – przede wszystkim – przez przepisy regulujące warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie”. NSA w wyroku z dnia 3 marca 2010r. (II OSK 479/2009) stwierdził, że „Stronami postępowania w sprawie o pozwolenie na budowę są więc, oprócz inwestora, właściciele, użytkownicy wieczyści i zarządcy nieruchomości, które znajdują się w otoczeniu przedmiotowego obiektu budowlanego wyznaczonym na podstawie odrębnych, konkretnie wskazanych przepisów, które to przepisy wprowadzają jednocześnie związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tych nieruchomości”. Wykładni tego drugiego elementu dokonujemy w oparciu o zasadę domniemania języka potocznego. Kluczowym słowem będzie „otoczenie”. Wg Słownika języka polskiego „otoczenie” oznacza adekwatnie do konkretnego stanu faktycznego «to, co się znajduje dookoła czegoś; to, co zostało zgromadzone, skupione wokół czegoś. Chodzi zatem o wszystko, co znajduje się wokół (ze wszystkich stron czegoś, co musi znajdować się w środku.   W dalszej kolejności zatem należy ustalić ów „środek”, czyli obiekt budowlany, a konkretnie budynek, bowiem zgodnie z art. 3 pkt 1 pod pojęciem obiekt budowlany w badanej sytuacji mamy budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynek, czyli – jak postanowił ustawodawca - obiekt trwale z gruntem związany, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadający fundamenty i dach. Z literalnego brzmienia tej definicji w sytuacji, będącej przedmiotem postępowania o pozwolenie budowlane jest budynek położony na nieruchomości Nr 127/1 km 44 obręb Opole a więc cały obiekt będący zabudową tej nieruchomości, cały, tzn. także znajdujący się w nim odrębny lokal użytkowany przez panią(Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)). Biorąc jednak pod uwagę fakt, że przedmiotowa nieruchomość ma więcej niż jednego władającego, być może należałoby ich interesy oddzielnie rozpatrywać, co mogłoby sugerować, że każdy władający byłby stroną. Wykładnia ta oparta raczej na dyrektywie funkcjonalności jest jednak trudna do obronienia w obliczu w miarę wyraźnego brzmienia przepisu, jak i dążenia prawodawcy do przyspieszania i upraszczania postępowań o pozwolenie budowlane. Zasady wykładni prawa nie przewidują prymatu wykładni literalnej, choć nie powinno stanowić wątpliwości, że stanowi ona najmocniejszy dowód na intencję prawodawcy. Wiążącą decyzję w konkretnie badanej sprawie podejmie organ odwoławczy. Zdaniem NSA – wyrok z dnia 23 kwietnia 2009r. II OSK 616/2008 „art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego, stanowiący lex specialis w stosunku do art. 28 Kpa, jest bardziej restrykcyjny i zawężający krąg podmiotów, mających przymiot strony w postępowaniu dotyczącym pozwolenia na budowę, niż to wynika z art. 28 Kpa i chociażby z uwagi na to, nie może być wykładany w drodze wykładni rozszerzającej”.

Zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych (wyrok NSA z dnia 20 listopada 2001r. II SA/Wr 1169/2000) interes prawny osób trzecich, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego dotyczyć może wyłącznie interesów prawnych, a nie faktycznych. Tadeusz Pietrzykowski wypowiadając się w kwestii ochrony interesów osób trzecich w procesie budowlanym stwierdził: ”Stwierdzenie interesu prawnego sprowadza się do ustalenia związku o charakterze materialnoprawnym między obowiązującą normą prawa materialnego, a sytuacją prawną konkretnego podmiotu prawa, polegającą na tym, że akt stosowania tej normy może mieć wpływ na sytuację tego podmiotu w zakresie prawa materialnego”[3]. Ten sam stwierdził, że „Przepis art. 5 Prawa budowlanego nie reguluje także ochrony interesów ekonomicznych osób trzecich (...)” NSA w wyroku z dnia 21 października 1991r. IV SA 853/91 podkreślił, że w ocenie czy występuje interes prawny, nie bierze się pod uwagę subiektywnego przekonania. Oceny takiej dokonuje organ administracji, który bierze pod uwagę nie wszystkie, a jedynie kwalifikowane - uzasadnione - interesy[4].

Zgodnie z orzeczeniem NSA z dnia 6 stycznia 2009r. (II OSK 1722/2007) – „ograniczenie kręgu stron w postępowaniu o pozwolenie na budowę przez art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane nie może być rozumiane jako przeniesienie określonego w art. 5 ust. 1 pkt 9 tej ustawy obowiązku zapewnienia poszanowania uzasadnionego interesu osób trzecich do postępowania w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy. Charakter obu postępowań, aczkolwiek dotyczący tego samego celu inwestycyjnego, jest jednak odmienny i ma inny zakres”. 

 

Integralną częścią pozwolenia budowlanego jest projekt. Wnioskodawca zgodnie z art. 33 ust.2 pkt 1 Prawa budowlanego dołącza 4 egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi oraz zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7 Prawa budowlanego, aktualnym na dzień opracowania projektu. Dołączane one są przez organ do 4 decyzji, z czego 2 dla Inwestora, 1 dla Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego oraz 1 pozostaje w aktach sprawy. Nie ma zatem możliwości, aby projekt dostarczano wszystkim stronom postępowania. Jest on jednakże do wglądu dla wszystkich zainteresowanych.

Dodatkowemu badaniu poddano 24 sprawy: 13 spraw przed wydaniem przedmiotowej decyzji (Tabela nr 1) i 11 po jej wydaniu (Tabela nr 2). We wszystkich przypadkach, w którym obszar oddziaływania występował, decyzje były kierowane do pozostałych stron, jednak załączniki do decyzji otrzymywał w 2 egzemplarzach inwestor, w 1 egzemplarzu Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego i jeden pozostawał w aktach sprawy.

Zgodnie z informacją uzyskaną od zastępcy naczelnika WUAB z dnia 3.08.2010r. w postępowaniu o zmianę pozwolenia budowlanego uznano panią (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198) za stronę z uwagi na fakt, że dodatkowe roboty (o które wnioskował inwestor) miały być prowadzone w lokalu użytkowanym przez panią (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)).

 

Pani (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) zapoznała się zarówno z decyzją o warunkach zabudowy jak i z pozwoleniem budowlanym, bowiem w obu przypadkach złożyła wniosek o wznowienie postępowania. Zgodnie z art. 148 Kpa podanie o wznowienie postępowania wnosi się w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym strona dowiedziała się o okoliczności stanowiącej podstawę do wznowienia postępowania. W przypadku pozwolenia budowlanego organ nie wznowił postępowania, ponieważ wnioskujący przekroczył termin określony w art. 148 Kpa. Wojewoda w postępowaniu zgodził się ze stanowiskiem Prezydenta Miasta Opola. Ponadto wniosła o stwierdzenie nieważności obu decyzji. Żądanie weryfikacji decyzji musi opierać się na jej znajomości. Pani (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) przeglądała akta sprawy – w dniu 13.01.2010 r. Ponadto uznała ona prawomocność obu decyzji, wnioskując o wszczęcie postępowań nadzwyczajnych.

Nawet jeżeli w chwili obecnej zostanie jej dostarczona, to nie ma gwarancji, że organ wyższego stopnia nie odrzuci odwołania, jako wniesionego po terminie (wszczęto już na wniosek Skarżącej dwa postępowania nadzwyczajne, dotyczące przecież wyłącznie decyzji ostatecznej). W przypadku pozwolenia budowlanego – należy przypomnieć, że pani (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) nie została uznana za stronę postępowania, zatem nie przysługuje jej prawo do odwołania, natomiast żądanie wznowienia tego postępowania zostało prawomocnie oddalone.

Przywrócenie poprzedniego stanu zagospodarowania możliwe będzie dopiero po nakazaniu przez organ rozbiórki obiektu budowlanego, lub jego części, będącego w budowie, co jest możliwe w sytuacji spełnienia warunków o których mowa w art. 49b – 50 Prawa budowlanego. Należy jednakże dodać, że istnieje możliwość ustalenia opłaty legalizacyjnej, która pozwala na kontynuowanie robót budowlanych.

 

 

*Nie jest wymagane sporządzenie analizy, ponieważ charakter inwestycji nie prowadzi do powstania nowej zabudowy oraz brak zmian funkcji i zagospodarowania terenu

 

Z powyższych badań wynika, że tylko w 50% przypadków autor decyzji wskazał, że załącznik do decyzji pn. Warunki i wymagania dot. zabudowy – część graficzna –otrzyma inwestor, natomiast we wszystkich przypadkach, dla których opracowano analizę funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu: część tekstowa i graficzna wskazano, że znajduje się ona w aktach sprawy. Pozostali adresaci decyzji tych załączników nie otrzymywali. Należy zauważyć, że w uzasadnieniu tych decyzji wskazano, iż stronom zapewniono możliwość zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym, w tym z wynikami analizy. Jednakże w 3 przypadkach wyniki analizy zostały umieszczone w uzasadnieniu, co wydaje się być najlepszym rozwiązaniem.

Zgodnie z art. 25 Kpa organ administracji publicznej podlega wyłączeniu od załatwienia sprawy dotyczącej interesów majątkowych: 

1) jego kierownika lub osób pozostających z tym kierownikiem w stosunkach określonych w art. 24 § 1 pkt 2 i 3, 

2) osoby zajmującej stanowisko kierownicze w organie bezpośrednio wyższego stopnia lub osób pozostających z nim w stosunkach określonych w art. 24 § 1 pkt 2 i 3 Kpa. (małżonek, krewni, powinowaci do drugiego stopnia, przysposobienie, kuratela).

W badanej sytuacji taka okoliczności nie maja miejsca, przepisy o wyłączeniu nie maja zatem zastosowania.

 

Strona postępowania to osoba/podmiot posiadający zdolność do czynności prawnych ( w doktrynie nazywa się to zdolnością administracyjnoprawną ). Taką zdolność posiadają osoby fizyczne oraz osoby prawne. Spółka cywilna nie posiada osobowości prawnej. Jest spółką osobową, czyli podmiotem praw i obowiązków są wyłącznie wspólnicy. Majątek spółki jest majątkiem wspólników. Zgodnie z art. 29 Kpa stroną postępowania administracyjnego mogą być wyłącznie wspólnicy spółki cywilnej.

Inwestor – podmiot realizujący inwestycję to podmiot praw i obowiązków. W spółce cywilnej podmiotem praw i obowiązków jest wspólnik, zatem inwestorami w badanej sprawie będą wspólnicy. W badanym przypadku inwestorami będą wspólnicy spółki i to do nich należy kierować wszelkie akty administracyjne. W decyzji o warunkach zabudowy wprawdzie w pierwszej kolejności wskazano spółkę (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) jednakże dalej wskazano nazwiska wspólników. Do nich zatem jako przedstawicieli spółki ostatecznie skierowano decyzję.

Można przyjąć, że na pierwszym miejscu należało wymienić wspólników. Prawo jednak nie rozstrzyga, czy w zaistniałej sytuacji decyzję można uznać za wadliwą. Na pewno nie będzie to wada kwalifikowana, zatem nie będzie możliwe ani wznowienie postępowania, ani wszczęcie postępowania o stwierdzenie nieważności. Trudno przesądzić, jak do tej sprawy podszedłby organ wyższego stopnia rozpatrujący odwołanie od decyzji. Decyzje niewzruszone korzystają z domniemania prawidłowości i w tym kontekście należy rozumieć jej ważność. Ostatecznie decyzję skierowano do strony (kolejność wskazania ma walor jedynie techniczny) i w ocenie kontrolujących przedstawiony przez (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) problem w istocie rzeczy nie czyni decyzji wadliwą.

 

Decyzją nr 149/10 z dn. 31.08.2010. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Opolu postanowił umorzyć postępowanie w sprawie legalności robót budowlanych polegających na przebudowie i nadbudowie części obiektu budowlanego przy ul. Ozimskiej 19 w Opolu. Stronami postępowania byli między innymi państwo(Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) , którzy w tej sprawie złożyli wniosek w dn. 27.04.2010 r. Wnioskodawcy w swoim wniosku podnosili, że przebudowa i nadbudowa jest prowadzona bez pozwolenia na budowę, w sposób istotnie odbiegający od zatwierdzonego projektu budowlanego, bez tytułu prawnego do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, a wykonane roboty budowlane powodują zagrożenie katastrofą budowlaną (zawaleniem się obiektu). Z uzasadnienia decyzji wynika, że przeprowadzone postępowania wyjaśniające w żadnym aspekcie nie potwierdziło jednak twierdzeń wnoszących. W ocenie PINB „zmiany jakie zostały wprowadzone przy wykonywaniu przedmiotowej budowy nie stanowią istotnego odstąpienia od zatwierdzonego projektu budowlanego. Zmiany te sprowadzają się do wzmocnienia konstrukcji obiektu. Wzmocnione zostały istniejące słupy nośne oraz wykonano dodatkowe słupy, które nie były przewidziane w pierwotnym projekcie. Omawiane zmiany nie mają znamion dowolności, a poparte są rzetelnymi opracowaniami projektowymi”. Zdaniem organu nadzoru „ (…)ich prowadzenie nie wymaga zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę”. Ponadto Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego stwierdził, że „Analizowane zmiany nie spowodowały zmian istotnych parametrów obiektu i pozostają obojętne względem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu”. Zauważył ponadto, że wystąpienie inwestorów o zmianę pozwolenia budowlanego w okolicznościach występowania nieistotnych zmian nie może przesądzać o wymagalności decyzji zmieniającej. W toku postępowania wykluczono także zagrożenie katastrofą budowlaną. Ostatecznie jednoznacznie stwierdzono, że zarzuty stanowiace podstawę wszczęcia postępowania nie potwierdziły się, a ponadto Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wyraźnie stwierdził, że „w toku postępowania nie zostały ujawnione inne nieprawidłowości”. W postępowaniu organ nadzoru nie rozpatrywał kwestii dot. dysponowania nieruchomością na cele budowlane, bowiem w świetle art. 51 Prawa budowlanego takich kompetencji nie posiada. Zatem przedmiotem postępowania nadzorczego była wyłącznie przydatność techniczno-budowlana robót budowlanych. Wymieniona decyzja zawiera jednocześnie pouczenie o przysługującym stronom prawie wniesienia odwołania do Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w terminie 14 dni od doręczenia decyzji.  

Obszar oddziaływania pracownicy Wydziału oceniają na podstawie definicji legalnej wyrażonej w art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego, § 12 rozporządzenia z dnia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U.02.75.690) oraz   mapy jednostkowej „Plan sytuacyjny”. Z tych czynności w Wydziale nie sporządza się żadnych notatek. Prawo budowlane nie nakazuje formułowania takich ustaleń w drodze aktu administracyjnego, czy jakiejś innej czynności administracyjnoprawnej.

 

Nadbudowa i przebudowa to różne instytucje prawa budowlanego. Zgodnie z prawem budowlanym nadbudowa to także budowa  (wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu). Przebudowa to wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

 

Biorąc pod uwagę powszechne znaczenie ww. słów, także nie można ich traktować zamiennie. Nadbudowywać oznacza zbudować nową część nad jakąś wykończoną budowlą, natomiast przebudowywać to dokonać gruntownej zmiany w jakiejś budowli albo zmienić istniejący stan czegoś na inny[5]. Zatem zdaniem zespołu kontrolnego, nie ma możliwości uznania, ze prawo do nadbudowy można rozciągnąć na przebudowę. Należy jednak dodać, że zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt 2 Prawa budowlanego - pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto złożył oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej, o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Z wyjaśnień pracownika merytorycznego wynika, że inwestor takie oświadczenie złożył i nie było podstaw do kwestionowania wiarygodności złożonego oświadczenia. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie nakładają obowiązku przedłożenia uchwały właścicieli. Pracownicy Urzędu Miasta przyjęli oświadczenie inwestorów za wiarygodne, bo złożone pod odpowiedzialnością karną. Nie istniały podstawy prawne do oceny niewymagalnych przepisami prawa dokumentów, takich jak choćby uchwała współużytkowników nieruchomości. W chwili obecnej kwestie wątpliwe co do złożonego oświadczenia o prawie dysponowania nieruchomością bada Wojewoda Opolski.

Zgodnie z opinią naczelnika Wydziału Ochrony Środowiska i Rolnictwa z dnia 1.09.2010r. (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) w dniu 29.08.2008r. wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dot. przedmiotowej inwestycji. W dniu 10.09.2008r. Prezydent Miasta Opola wydał decyzję umarzającą postępowanie jako bezprzedmiotowe, ponieważ zamierzona inwestycja nie jest kwalifikowana do grupy przedsięwzięć, dla których wymagane jest sporządzanie raportu w kwestii oddziaływania na środowisko. Ponadto nie jest ono przedsięwzięciem, o którym mowa w art. 46 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska, gdyż nie powoduje ingerencji w środowisko, polegającej na przekształceniu lub zmianie sposobu wykorzystania terenu. 

W obu postępowaniach ostateczne decyzje rozwiązujące problemy zgłaszane przez państwa (Wyłączono na podstawie art. 5. ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U.01.112.1198)) zostaną podjęte przez organy wyższego stopnia, a nawet sąd administracyjny, jeżeli zostanie złożona skarga. Rozstrzygnięcie konfliktu wymaga uprzedniego ustalenia, kto jest stroną postępowania o pozwolenie budowlane, czyli kto znajduje się w obszarze oddziaływania. W tej kwestii można przyjąć dwie drogi interpretacyjne, choć ta oparta na wykładni literalnej (którą przyjął WUAB) jest bardziej prawdopodobna.

W kwestiach stricte budowlanych nie stwierdzono żadnych uchybień. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nie dopatrzył się nieprawidłowości, a już na pewno – jak stwierdził – nie istnieje zagrożenie katastrofą budowlaną.

Zarówno decyzja o warunkach zabudowy, jak i pozwolenie budowlane w obecnym stanie prawnym pozostają w obrocie i stanowią legitymacje podejmowania czynności budowlanych.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---